یادکد

شهید علی قمی کردی در 19 فروردین سال 1339 در شهر مقدس قم به دنیا آمد. تا سوم ابتدایی را در این شهر گذراند. در این سال و در پی دعوت مردم شهرستان پیشوا از پدر بزرگوارشان مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج عباس قمی برای حضور در این شهر و بر عهده گرفتن امام جماعت مردم، به اتفاق خانواده راهی پیشوا می شوند.

علی از کلاس چهارم به بعد را در پیشوا گذراند. آن شهید والامقام در سال 1351 وارد مقطع راهنمایی شده و در سال 1354 موفق به اخذ مدرک سیکل شد. پس از طی دوران راهنمایی از پدرش خواست در مغازه یکی از دوستان پدر در تهران به نام حاج حسین فاضلی دوست که مرد با خدایی است مشغول به کار شود که مرحوم حاج عباس قمی هم موافقت کرد.

حضور علی در بازار تهران باعث شد روحیه انقلابی ذاتی او روز به روز شعله ور تر شود. علی در سالهای نزدیک به پیروزی انقلاب اسلامی به پخش اعلامیه ها و نوارهای حضرت امام خمینی (ره) اقدام کرد.

فعالیت های انقلابی شهید قمی باعث شد که بارها تحت تعقیب مأموران ساواک قرار بگیرد. با این حال او همیشه در راهپیمایی ها و تظاهرات علیه رژیم ستم شاهی حضوری فعال داشت.

 نقطه عطف فعالیت های انقلابی شهید علی قمی به درگیری مشهور مسجد لرزاده تهران در شب هفدهم ماه مبارک رمضان سال 1357 مربوط میشود. شبی که پای علی مورد اصابت شلیک سفاکان ساواک قرار گرفته و او را به افتخار جانبازی انقلاب نایل کرد. شهید قمی را همان شب یکی از شهروندان به منزل خود برد تا از هجوم بیشتر مأموران شاه در امان باشد. البته به دلیل شدت جراحت، علی را فردا به بیمارستان منتقل کرد. 

شهید قمی در روزهای شکوهمند پیروزی انقلاب اسلامی دوران نقاهت را در بیمارستان سپری کرد و پس از بهبودی دوباره به بازار بازگشت

در اوایل سال 1358 و به دنبال تشکیل سپاه پاسداران، لباس مقدس و سبز سپاه را به تن کرد و پاسدار شد. برای آموزش نظامی به پادگان امام حسین (ع) تهران رفته و دوره آموزشی را با موفقیت طی کرد. پس از آن هم به دلیل شور انقلابی و روحیه خستگی ناپذیر به غرب کشور اعزام شد تا به نیروهای رزمنده آموزش بدهد. سردار سرافزار اسلام شهید علی قمی، در ابتدا مدتی به کرمانشاه رفت. در آنجا به همراه سرداران شهیدی چون کاوه، کاظمی و گنجی زاده در پادگان آموزشی شهید منتظری به عنوان مربی آموزشی به آموزش رزمندگان اسلام پرداخت. پس ازمدتی به همراه همین دلاورمردان راهی کردستان و در تیپ ویژه شهدا مشغول به خدمت شد.

او فردی با تقوا، مؤمن، شجاع و فروتن بود اهل توکل و توسل بود و همواره به اهل بیت توسل جست. و به معصومین (ع) ارادت می ورزید اهل نوافل و تهجد و شب بیداری بود. مادرش می گوید:(علی همیشه در انبار کاه گلی می خوابید هر چه به اسرار می کردم که در اتاق بخوابد، قبول نمی کرد و می گفت تن را نباید به جای نرم و راحت عادت داد یک شب رفتم سراغش و دیدم چراغ گرد سوز روشن است و او به نماز شب ایستاده است یک بار هم هنگام نماز شب روی سجاده به خواب رفته بود و چراغ دود کرده بود و او از حال رفته بود که سریع او را بیرون آوردند و پس از چند دقیقه حالش جا آمد.) او مصداق بارز آیه (اشداء علی الکفار و رحماء بینهم) بود و به افراد مؤمن و متعهد علاقه داشت و از افراد بی قید و لاابالی بی زاری می جست.

عاشق امام بود و با تمام وجود خود را مرید او می دانست.

به مناجات (شعبانیه) و (دعای کمیل) علاقه وافر داشت و همواره فرازهایی از آنها را از حفظ زمزمه می کرد. به اصل (امر به معروف و نهی از منکر) عمل می کرد و مادرش می گوید:(روزی یکی از زنان همسایه، با حجاب نامناسب به منزل ما آمد، علی خیلی ناراحت شد و از من می خواست که به او تذکر دهم گفتم که من خجالت می کشم ، خودت جلو رفت و با زبان ملایم و مؤدبانه در حالی که چشمش را به زمین دوخته بود به آن زن تذکر داد.)

علی در کردستان شیفته منش و سلوک سردار سرافراز غرب کشور، مسیح کردستان، سرلشکر شهید محمد بروجردی شد. او بیش از 80 عملیات مختلف در محورهای مختلف کردستان انجام داد. در آزاد سازی محور پیرانشهر-سردشت و همچنین آزادسازی سد بوکان؛ اقتدار قمی چشم همه را خیره کرد. همین رشادت و درایت او باعث شد که به عنوان قائم مقام تبپ ویژه شهدا انتخاب شود. 

شهید علی قمی پس از ماهها حضور فعال در کردستان و مبارزه با گروهک های ضد انقلاب، در اسفند 1362 با دختر پاک دامن مرحوم حاج حسین فضلی دوست ازدواج کرد که خطبه عقد آن ها را پیر جماران امام راحل (ره) خواند.

12 تیر ماه 1363 پس از انجام موفقیت آمیز عملیات قائم (عج) بود که سردار شهید علی قمی با خبر شد که ضدانقلاب به محور نقده-مهاباد حمله کرده و چند پاسگاه را تصرف کرده است. همین خبر کافی بود تا قائم مقام تیپ ویژه شهدا بلافاصله با 70 نفر از نیروهای زبده خود به سه راهی نقده اعزام شود. 

این آخرین اعزام علی بود چرا که در درگیری با عناصر خبیث ضد انقلاب به درجه رفیع شهادت نایل آمد و بنا به وصیت خودش در بهشت زهرای تهران، برای همیشه آرمید.

پس از شهادت وی، تلاش خانواده اش برای یافتن وصیتنامه از او به نتیجه نرسید. تا اینکه شهید ˈمحمود کاوهˈ در خواب شهید قمی را می بیند و به او می گوید که وصیت نامه ام لای یکی از کتاب هایم قرار دارد و نام کتاب را نیز به شهید کاوه می گوید .
شهید کاوه به منزل او در پیشوا می رود و وصیت نا مه ای را که در زیر می خوانید در میان اوراق همان کتاب می یابد .
بسم الله الرحمن الرحیم
با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی امام خمینی و با درود به روان پاک شهدای گلگون کفن انقلاب اسلامی، بخصوص شهدای مظلوم و گمنام کردستان، با لا خص شهید مظلوم بروجردی و شهید ناصر کاظمی و شهید گنجی زاده، قبل از هز چیز از برادران یا خواهرانی که وصیت نامه حقیر را می خوانند عاجزانه تقاضا دارم که از خداوند متعال درخواست آمرزش گناهانم را بنمایند. در دعاها و نیایشهایتان و در مجالسی که روضه ابا عبد الله (ع) خوانده می شود و شما به یاد مظلومیت و غریبی سید الشهدا(ع) اشک می یریزید و دلتان می شکند، خدا را به مظلومیت و غریبی حسین (ع) قسمش بدهید که گناهان مرا ببخشد و از سر تقصیراتم بگذرد. اما بعد، هر کس از من طلب دارد قرضم را ادا کنید و هر کس هم از من طلب دارد، مدیون می باشد که اظهار نکند. از کلیه رزمندگان کردستان که با جیره خواران شرق و غرب می رزمند، تقاضا دارم که با مردم ، رئوف و مهربان باشند و از کلیه برادرانی که مدتی در منطقه کردستان بودند و تجربه ای کسب کرده اند، تقاضا مندم که همچون شهید بروجردی ها و کاظمی ها که چون کوه در کردستان با تمام کمبود ها و نارساییها و سختیها و مشکلات ساختند و تا آخرین نفسهایشان در این منطقه محروم ماندند و شهید شدند، تا از بین بردن آخرین نفر ضد انقلاب در منطقه بمانند و خدمت به این منطقه محروم بنمایند. مردم را از یوغ ستم این جنایات پیشگان آزاد نمایید. اگر جنازه ام پیدا شد در بهشت زهرا(س) دفن کنید و هر گاه بر سر مزارم برای فاتحه خوانی آمدید، روضه ابا عبد الله(ع) بخوانید تا به خاطر اشکهایی که به یاد مظلومیت حسین (ع) ریخته می شود. خدا از سر تقصیراتم در گذرد.
والسلام.

علی قمی کردی