یادکد

شهید «نجاتعلی فلاحت» فرزند برومند شهید «گنجعلی فلاحت» در سال 1336، در یکی از روستاهای «شیراز» متولد گردید. وی در تمام نابسامانی‌ها و زجرهای پدر درجهت مبارزه با فئودالها و سرسپردگان رژیم سفاک پهلوی شریک بود.
شهید نجاتعلی در سال 1342، به همراه پدر از شیراز به کرج عزیمت نمود و در دبستان فاتح (درمحل فعلی ستاد بسیج سپاه) مشغول تحصیل شد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی جهت کمک به پدر در امرمعاش خانواده به استخدام کارخانه «جهان چیت» که پدرش نیز کارگر همان کارخانه بود، درآمد و در بخش بافندگی مشغول کار گردید. وی همواره یاری با وفا و همفکری صدیق برای پدر مبارزش به شمار می آمد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی به همراه پدر و دو برادر دیگرش «جوادعلی» و «پنجعلی» نگهبانی ازدست آوردهای انقلاب اسلامی را درمحل برعهده گرفت و در زمانیکه پدرش به جبهه می رفت، سرپرستی خانواده نیز برعهده او واگذار می گردید.
سرانجام درآخرین باری که پدرش به جبهه می رفت به همراه او به جبهه های جنوب شتافت. تا دین خویش را به اسلام عزیز ادا نماید. بعد از «فتح بستان» درنبرد پاسگاه مرزی «سابله» به شدت مجروح می شود بطوریکه کلیه هایش از کار می افتد وپاهایش فلج می گردد وی پس از دوازده روز بستری شدن درروز دوم دیماه 1360، مصادف با  روز اربعین حسینی  بر پدر خود که او نیز مجروح و بستری بود در شهادت پیشی گرفته و به لقاء الله می پیوندد در زمان بستری بودنش در بیمارستان به «شهیدجوادعلی» برادرش که در بالینش حاضر بوده چنین گفته است :
«کاش خداوند به من توان دوباره‌ای بدهد تا در جبهه بجنگم و به شهادت برسم و ای کاش خداوند مرا هم لایق شهادت می دانست.»

آخرین  نامه به یادگار مانده از شهید «نجاتعلی فلاحت»:
در قسمت اول نامه به پدر و مادر و برادر و خواهرانم سلام رسانده و از همه «حلال بودی» می‌طلبم و از تمام اقوام و وابستگان نیز آرزوی بخشش دارم  و این را بدانید که من راهم را انتخاب کرده ام و چون انتخابم را کرده ام پس دیگر جای هیچ گونه نگرانی نیست. به قول امام بت شکنمان که فرمودند: ملتی که شهادت دارد اسارت ندارد پس دیگر برای رفتن به سوی الله نباید هیچ گونه شک و شبهه ای به دل راه داد و درنگ و کوتاهی دیگر جایز نیست و اما برای شما عزیزان و سرورانی که مرا می شناختید و خدمت همگی ارادت داشتم. نیز سخنی دارم و آن این است در تمام اوقات در فکرتان باشد که اسلام و قرآن و انقلاب به شماها احتیاج دارد و باید صادقانه در راه الله گام بردارید و از تمام هواهای شیطانی بپرهیزید و عملأ ثابت کنید، مبارزه برعلیه ظلم و استکبار را پیشه کرده باز ازهمه شماها می خواهم که پشتیبان روحانیت مبارز باشید و در تمام اوقات عمرتان دست از روحانیت و امام عزیزمان نکشید و او را یاری نمائید که حسین (ع) را یاری نموده اید که امام زمان (عج) را یاری کرده اید که اسلام را یاری کرده اید که خون شهدا را پاس داشته‌اید.
باز از میان شهر خون، شهر نبرد، شهر رزمندگان همیشه جاویدان به عرض همگی می رسانم که همه شماها و همه بشر در آزادی و در لوای اسلام و قرآن و در تحت فرمان رهبر کبیرمان آن اسطوره مقاومت و مردانگی و در زیر سایه این انقلاب پاک که با خون شهدای ارزنده ای آبیاری شده است، زندگی نمایید. هرچند من که سعادت شهادت ندارم اما اگر لطف خداوندی شامل حالم شد، مطالب گفتنی را برایتان گفتم.
ای عزیزان و ای سروران و از آن پس شمایید که باید حافظ خون شهیدان باشید و اما مادر و خواهر و برادری نیزدرشیراز دارم که خیلی محبت کرده اند و خیلی مرا نجات داده اند و همیشه شرمنده زحمات آنها هستم، امیدوارم که آنها نیز مرا حلال نمایند. در پایان از همه کسانی که به یاد شهداء و به یادمن کم سعادت سـرود خوانی می نمایند، تمنا می کنم که گریه ننمایند چون شهادت بالاترین درجه است که خداوند عطا می فرمایند.
والسلام علیکم ورحمه الله برکاته
ارادتمند شماها
نجاتعلی فلاحت در بیمارستان نمازی شیراز