محمد حسین بهجت تبریزی در 11 دی ماه سال 1285 در تبریز دیده به جهان گشود. پدرش میرآقا بهجت خشگنابی نام داشت.وی تحصیلات خود را تا مقطع مراحل پایانی پزشکی ادامه داد. و در شغل شاعر، کارمند بانک کشاورزی مشغول به کار شد.
از ایشان 3 فرزند با نام های شهرزاد، مریم، هادی به یادگار مانده اند.
شهریار در سرودن گونههای دگرسان شعر مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی چیرهدست بود. اما بیشتر از دیگر گونهها در غزل شهره بود و از جمله غزلهای معروف او میتوان به «علی ای همای رحمت» و «خان ننه» و «حیدر بابایه سلام» «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابیطالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ و فردوسی داشته است.