یادکد

ما پدری چو شمع نورانی و چراغی که مسیر زندگی را برایمان روشن میکرد و راه را از بیراهه نشانمان میداد از دست دادیم. قلب ما از این سوگ سوخت و هرگز فراموش نخواهد شد.مطمئن هستم  پدر عزیزمان  به مقصود و مقصد نهایی زندگانی رسیده است ‌.

به روی تخته چوبی همیشه بی پایان

شروع نام خدا بود تا معلم بود

خدا به وسعت ایمان به شکل یک واژه

خدا به اندازه علم با معلم بود

قسم به نام پیغام آوران وحی

درد جهل بشر را دوا معلم بود

صبر ایوب و صلابتی چو کوه از چهره اش میبارید

مظهر مهر و مایه امید ما معلم بود

به هیچ و پوچ زندگی معنا بخشید

تمام بود و نبود ذهن ما معلم بود

من هنوز جواب این سوال را نمیدانم

معلم معشوق خدا یا خدا معلم بود؟

هر چه شد معلم به خدا پیوست

این رحمت عظیم سزاوار معلم بود

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو…
تو کجایی پدرم…؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو…
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا…
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو…
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو…
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو…
پدر ای یاد تو آرامش من…!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم…!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو…
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار…
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو …
یادت گرامی ، روحت شاد