بسم رب الحسین(ع)
پدری که امروز در میان ما نیست، اما یاد و نامش تا ابد زنده خواهد ماند، مردی مؤمن، باایمان و خادمِ دلسوختهی اباعبداللهالحسین(ع) بود. عمرش را در مسیر عشق به اهلبیت(ع) سپری کرد و در هر قدمش بوی بندگی و تقوا به مشام میرسید.او پدری مهربان و دلسوز بود که دلش سرشار از محبت و دستهایش همیشه گرهگشای دیگران. ایمان و خداشناسیاش نه در گفتار، بلکه در کردار و رفتار روزمرهاش نمایان بود. هرکه او را میشناخت، از صفای دل، صداقت زبان و اخلاص عملش سخن میگفت.اکنون جسمش در خاک آرام گرفته، اما روح پاکش در جوار رحمت واسعهی الهی و در آغوش اهلبیت(ع) آرام گرفته است. یقین داریم دعای خیر این پدر مومن، چراغ راه بازماندگان خواهد بود و شفاعت مولایش حسین(ع) همدم جاودان او در سراسر ابدیت.روحش شاد و راهش پررهرو باد.