یادکد

به نام هستی بخش
طلوع آفتاب اول آذر ماه ۱۳۱۵ مصادف با هفتم رمضان ۱۳۵۵ هجری قمری آغاز حیات انسانی از تبار نیکان روزگار بود که به یاد پدربزرگ مرحومش حاج میرزا محمود امین الرعایا او را محمود نامیدند.
پدرش مرحوم حاج حسین حسنی و مادرش مرحومه فاطمه امامی هر دو از خاندان و تباری اصیل برخوردار بودند.
مرحوم حاج محمود حسنی در دامان پر مهر این خانواده اصیل و مذهبی پرورش یافت.
هوش سرشار و استعداد و پشتکار وی، پدرش را با همه محدودیت‌های روزگار بر آن داشت تا همگام با تربیت دینی واجتماعی، به تربیت علمی او نیز همت گمارد؛ از این رو وی را به مکتب مرحوم ملا میرزا علی سپرد و مقدمات را در نزد ایشان آموخت و قرآن را نیز در محضر مرحوم درویش محمد فرا گرفت؛ به طوری که در سن ۷ سالگی قرآن و مفاتیح را روان تلاوت می کرد.
مرحوم حاج محمود حسنی تحصیلات دوره ابتدایی را در دبستان عبرت محمدیه گذراند. در این دوران با توجه به استعداد و هوش سرشار علاوه بر تسلط بر علم دشوار سیاق و اشراف به دروس آن مقطع، گاهی در غیاب معلم وظیفه آموزش سایر همکلاسی هایش را بر عهده می گرفت.
از آنجا که آن فقید سعید از شیفتگان خاندان رسالت و امامت(ع) واز ارادتمندان به روحانیت اصیل بود، همواره به ویژه در ماه مبارک رمضان در سالهای پیش از انقلاب اسلامی در خدمت مبلغان دینی در زادگاهش، بافران بود.
آن اسوه ایمان و ادب، از جمله معتمدین اهالی زادگاه خویش بود؛ از این رو از همان ایام جوانی و میانسالی مرجع حل اختلافات مردم شده بود و در سال های قبل از انقلاب ریاست خانه انصاف بافران(شورای حل اختلاف امروزی) را به عهده داشت و در طول سالیان سال پس از آن نیز همواره ملجأ و مرجع همگان بود.
سرانجام، آن عزیز که در ماه ضیافت الهی مهمان ما زمینیان شده بود، در همین ماه پرفیض مصادف با آخرین روز اولین ماه بهار سال ۱۴۰۰هجری شمسی به جوار رحمت الهی شتافت و آسمانی شد.
روحش شاد ویادش گرامی باد