یادکد

بسمه رب الشهداء والصدیقین مکتبی که شهادت دارد اسارت ندارد. امام خمینی (قدس الله) شرح مختصری از زندگی نامه شهید مرتضی نجفی شهید مرتضی نجفی درسال 1340در اسکومحله از توابع شهرستان آمل درخانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. تا سن هفت سالگی در روستا به تحصیل مشغول بود. اما به دلیل نبود امکانات ادامه تحصیل در روستا نتوانست تحصیلاتش را ادامه دهد به همین دلیل پس ازخواندن کلاس پنجم ابتدایئ ترک تحصیل کرد ومشغول به کارگری شد. پس از چند سال، برای کار به تهران آمد و در یک کارخانه بافندگی در جنوب شهر تهران مشغول به کار شد. تقریبا یک سال پس از مهاجرت ایشان به تهران انقلاب 57 در حال اوج گرفتن بود. و نام برده در دوران انقلاب در تظاهرات شرکت کرده وعکسها و پوستر واعالمیه های امام را توزیع و پخش میکرد وازهمان سالها با آثارامام) راحل( و اهداف انقلاب آشنا گردید ومبارزات از آنجا شروع شد. آری سخن از شهیدی است که اسلام و مکتب قاری قرآن واخلاق و صبر واستقامت دربرابرسختیها ومشقتها بود. به لحاظ خصوصیات اخلاقی فردی کم حرف ،آرام ، خوش خلق ،انسان دوست بود و همیشه به فکراسلام ومسلمین و محرومیتهایی بود که در جامعه به خصوص در جنوب شهر تهران محل کار خود احساس می کرد. همیشه این جمله بر سر زبان او پس از آمدن امام از پاریس به ایران بود که قدر امام را بدانید. او درجریان انقلاب در انتقال مجروحان به بیمارستانها وهمچنین انتقال شهدای انقلاب به بهشت زهرا خیلی فعال بود. وقتی شهید نجفی در روزهای تعطیل به آمل می رفت، مادر نگران شرکت او در تظاهرات و فعالیتهای انقلابی او بود. اما شهید نجفی با کمال احترام سکوت می کرد. هیچ یک مشقتهایی را که بیرون با آن مواجه بود، در منزل بازگو نمی کرد. برای اینکه مبادا محبت پدر یا مادر او را از آن هدف که شهادت بود باز دارد . یکی ازخاطرات خوب شهید این است که یکی از شب های دوران انقلاب حکومت نظامی اعالم شد آنها (کارگران کارخانه) در اعتصاب بودند. آن شب که رفقای او خوابیده بودند به بیرون از کارخانه می رود وصدای الله اکبر سر میدهد بدون اینه متوجه باشد یعنی (درخواب بوده وبیرون می رود) تا اینکه به خود میآید که می فهمد در خیابان است و صدای گلوله ای راهم شنیده بود که برادری به خون غلطیده بود که فردای آنروز از جریان خبردار می شود .همیشه در نمازهای جمعه تهران به امامت آیت الله طالقانی حضور می یافت. در تشییع و تدفین آیت الله نیز شرکت نمود. پس از آن داوطلب خدمت سربازی می شود و در پادگان امام حسن (ع) تهران مشغول خدمت می شود. سه ماهی از خدمتش نگشته بود که جنگ تحمیلی شروع می شود. او که دست از مبارزه بر نمی داشت از پادگان تهران به لشگر 92 زرهی اهواز و از آنجا هم به دزفول منتقل می شود تا به نبرد با صدامیان مزدور به پردازد. ایشان در تاریخ 27/7/59 در اثر اصابت گلوله خنپاره 125 مزدوران عراقی در کنار رودخانه کرخه به آرزوی دیرینه ی خود، یعنی شهادت در راه خدا رسید .لازم به ذکر است که ایشان را در قطعه 24 شهدای بهشت زهرا بنا بر وصیت او دفن کردیم. یکی از خصوصیات اخلاقی شهید را از زبان همسنگرانش ازطریق نامه پست کرده بودن این بود که شهید شما فردی خداشناس، دیندار، الیق ، و فداکار بود حتی نماز خود را در سنگر ترک نمی کرد. بخشی از وصیتی که کرده بود این است : برای من ناراحت نباشید چون اگر هم در این راه فدا شوم در راه اسال م بوده. هیچ ناراحت نباشید فقط ناراحتی من از شهادت این است که شما پس از من چطوری به زندگی خود ادامه می دهید که دشمنان اسلام شاد نشوند. شهیدان رفتند و رسالت خویش را بر دوش ما نهادند وحال بر ماست که پیام رسان این شهیدان باشیم. نه فقط درحرف و تبلیغات بلکه درعمل. والسلام