یادکد

بسم الله الرحمن الرحیم

وَبَشِّرِ الصَّابرِینَ الَّذینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَهٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ

حاجیه و کربلائیه خانم معجزه ترابی شیراز، معروف به خانم داداشی، نمونه‌ای از استادان عملی اخلاق، صبر و تقوا بودند که در جلسات قرآنی به عنوان معلم قرآن خدمت می‌کردند. ایشان هرگز غیبت نمی‌کردند و دردهای جسمانی خود را با الگوی حضرت زهرا (س) مخفی می‌کردند و از مشکلات و بیماری‌های خود شکایتی نداشتند. اصرار بر نماز اول وقت و نماز شب از ویژگی‌های بارز ایشان بود و همواره کتابچه دعا و تسبیح فیروزه‌ای رنگش در دستانش مشاهده می‌شد.

مهربانی ایشان بی‌نظیر بود؛ همیشه به یاد اطرافیان بودند و تولدها و مناسبت‌ها را تبریک می‌گفتند. او اسطوره رازداری بود و مردم به راحتی با او درد دل می‌کردند و با حرفهایش آرام می شدند. همواره در حال انجام کارهای خیر بودند، و مشابه مولایمان علی(ع)، یتیمان و مستمندان را مورد محبت قرار می‌دادند. یاد آوای «یا الله» و «سلام عزیزم» ایشان در آغاز مکالمات تلفنی هرگز از ذهن‌ها پاک نخواهد شد.

ایشان سرانجام در حوالی اذان صبح روز جمعه، ۱۱ آبان ماه ۱۴۰۳، دعوت حق را لبیک گفت و به دیدار معبودش شتافت. مراسم تشییع پیکر ایشان از پرجمعیت‌ترین و باشکوه‌ترین تشییع‌ها بود، و مردان و زنان حاضر در مراسم در غم فقدان ایشان اشک می‌ریختند. وصیت‌نامه ایشان، همانند وصیت‌نامه‌های شهیدان مهدی باکری و حاج قاسم سلیمانی، با یاد خدا و صلوات آغاز شده و با جمله «خدایا مرا پاکیزه بپذیر» به اوج خلوص خود رسیده است. خداوند به لطف تمام اعمال صالحه ایشان، او را پاکیزه پذیرفت.

به امید دیدار در جوار حوض کوثر.

و «سَلَٰمࣱ قَوۡلࣰا مِّن رَّبࣲّ رَّحِيمࣲ»