یادکد

حاج علیمراد دیابی در 5 مهر ماه سال 1335 در سمنان در خانواده ای کشاورز زاده  و معتقد و مذهبی پا به عرصه هستی نهاد. 

و دوران تحصیل را به دور از خانواده در سمنان به پایان رساند و در سال ۱۳۵۸ مزین به شغل شریف معلمی گردید و در روستاهای بیدستان،سطوه و در ایستگاه بکران ،مدرسه استقلال و احسانفر شاهرود و دبستان ابتدایی شاهد پسرانه  و غیر انتفاعی خدمت کرد 

همزمان در زمان جنگ تحمیلی با توجه به اهمیت حضور در مدارس، دو مرحله توفیق حضور در جبهه های حق علیه باطل نصیبشان شد و در مرحله دوم به درجه جانبازی نائل آمدند…

بعد از بازنشستگی با حضور مستمر خود در مرکز نیکوکاری مسجدالمهدی شاهرود و خدمت به نیازمندان مشغول و دغدغه رفع گرفتاری مردم را داشت

از خصوصیات اخلاقی بارز ایشان دغدغه نماز اول وقت به جماعت،حضور همیشگی در راهپیمایی ها و مراسمات مذهبی خصوصا مراسمات شهدا، مهربانی، روی گشاده، توسل و توجه به ائمه و ادعیه

سرانجام ایشان در 13 فروردین ماه سال 1401 در سن 66سالگی حیات اسمانی و ابدی خود را با استقبال پدر و مادر عزیزش، پسر عموهای شهیدش(محمود و علی دیابی)،پسرخاله های شهیدش(حسین یغماییان،سعیدرضا محمدزاده) و پسر دایی های شهیدش(ابراهیم، عباس،علی اکبر و علی اصغر قاسمپور)و شهید مدافع حرم محمدحسین حمزه آغاز کرد.

مزار آن مرحوم در وادی السلام قطعه ایثارگران سمنان قرار دارد.

روحش شاد

 همنشین اولیا و ائمه و شهدا