رفتنِ مادر، بریدنِ ریشهی آرامشِ ما بود …
خانهیمان بیصدا شد، دلهایمان خالی، و زمان ایستاد.
اما در میان این تاریکیِ سنگین، مهربانی و همدلیِ شما نوری بود که اندکی از دردِ دلمان کاست.
از صمیمِ جان سپاسگزاریم از همهی عزیزانی که با پیام، نگاه و محبتشان در کنار ما بودند.
محبتتان را هرگز از یاد نخواهیم برد؛
روحِ مادرمان قرین رحمت، و دلهای شما آرام و روشن باد.
— خانواده رحمتی وند